Gülmeye Vakit Yok , Şiir : Ayşe Duran - Yorum : Ahmet Ormancı
Merhaba Sevgili Ziyaretçilerimiz;
NetBufe.Com Kazanç amacıyla kurulmamış ve ücretsiz yararlanılan bir sitedir. Video içeriklerinde yer alan reklamlar ile NetBufe.Com sitesinin hiçbir menfaat bağlantısı söz konusu olmayıp ilgili reklamlar videonun yüklü olduğu siteler tarafından veya videoların yüklü olduğu sitelere yüklemeyi yapan kişilerce eklenmiş reklamlardan ibarettir.
Videoların paylaşıma açıldığı sitelerde yüklü videolar/video linkleri herhangi bir nedenle kaldırıldığında ve/veya kısıtlandığında/yasaklandığında sitemizde de ilgili videonun gösterimi otomatik olarak son bulmaktadır.
Telif Hakkı(Copyright Notice) Olabilecek Açık Kullanım İzni Verilmemiş Video Materyaller Hakkında Önerimiz İlgili Videoyu İzlemeyerek(Bu Yönde Materyallerin İzlenmesine Destek Vermeyerek), Resmi Olarak Satın Alıp İzlemeniz Yönündedir.
Tarafımızdan Üyelerimizin sayfamız üzerinde ayrıntılı olarak yer alan tüm bu durumlara ilişkin bilgi ve gerekleri okuyup anladıkları ve kabul ettikleri varsayılmaktadır.
Sitemize ücretsiz ve kolayca üye olarak birçok video paylaşım sitelerindeki kendi videolarınızın linklerini ekleyebilir, Sık Kullanılanlar ve Çalma Listelerinize kaydedebilir ve üye olmanın diğer tüm ayrıcalıklarından üye sosyal alanınızda yararlanabilirsiniz. Video Linkleri Ekleyebileceğiniz Örnek Bazı Siteler
NetBufe.COM
Açıklama
Ben ağlamayalı hayli zaman oldu
En son, kıyamet koptuğunda...
Sonra?
Sonrası yok işte
Ucunu Tanrı'nın
Bucağını şeytanın çizdiği çöllerden başka
Kötülüğe uzanmamıştı küçük bedenler
Fakat
Amellerine yazılı günahların bedelini
Ödemekle yükümlüydüler...
Bense tutuklu...
Ben ağlamayalı hayli zaman oldu
En son, kitaplar yandığında...
Sayfalarında büyük puntolarla yazılı
Çabuk unutulan safsatalarda...
Yaşandığına inandırılan hikâyeler
Mürekkebini üç kuruşa sattığında
Bir de, insanlık öldüğünde
Vefa denilenin diri diri zamana gömülüşünde
Satılık yüzler iyi tarafını gösterdiğinde
Oscar'lık insancıkların dünyasında
Tamamlanmaya aday yarım kalmışlıklarda
Yüreğimde bombalar patladığında
Kolye gibi dizildiğinde kurşunlar
Çocukların boynuna...
Açlık karası bedenler
Akbabalara yem olduğunda
Ben ağlamayalı hayli zaman oldu
En son, ana kuzusu yiğitler
'Vatan Sağ Olsun' nidaları ile
Uğurlandığında sonsuza...
Şimdi, dönüp bakınca ardıma
Gülmeye hiç vaktimiz olmamış aslında...
Ayşe Duran (Eylül 2012)
Yorum Yazınız
