Τραγούδια που δε ξέρουν εποχές -Έπεφτε βαθιά σιωπήΌλοι οι Καλοί Χωράνε 25-12-15**
Merhaba Sevgili Ziyaretçilerimiz;
NetBufe.Com Kazanç amacıyla kurulmamış ve ücretsiz yararlanılan bir sitedir. Video içeriklerinde yer alan reklamlar ile NetBufe.Com sitesinin hiçbir menfaat bağlantısı söz konusu olmayıp ilgili reklamlar videonun yüklü olduğu siteler tarafından veya videoların yüklü olduğu sitelere yüklemeyi yapan kişilerce eklenmiş reklamlardan ibarettir.
Videoların paylaşıma açıldığı sitelerde yüklü videolar/video linkleri herhangi bir nedenle kaldırıldığında ve/veya kısıtlandığında/yasaklandığında sitemizde de ilgili videonun gösterimi otomatik olarak son bulmaktadır.
Telif Hakkı(Copyright Notice) Olabilecek Açık Kullanım İzni Verilmemiş Video Materyaller Hakkında Önerimiz İlgili Videoyu İzlemeyerek(Bu Yönde Materyallerin İzlenmesine Destek Vermeyerek), Resmi Olarak Satın Alıp İzlemeniz Yönündedir.
Tarafımızdan Üyelerimizin sayfamız üzerinde ayrıntılı olarak yer alan tüm bu durumlara ilişkin bilgi ve gerekleri okuyup anladıkları ve kabul ettikleri varsayılmaktadır.
Sitemize ücretsiz ve kolayca üye olarak birçok video paylaşım sitelerindeki kendi videolarınızın linklerini ekleyebilir, Sık Kullanılanlar ve Çalma Listelerinize kaydedebilir ve üye olmanın diğer tüm ayrıcalıklarından üye sosyal alanınızda yararlanabilirsiniz. Video Linkleri Ekleyebileceğiniz Örnek Bazı Siteler
NetBufe.COM
Açıklama
Στίχοι: Λουκίλα Καρρέρ
Μουσική: Μίμης Πλέσσας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Κούτρας
Ήπιαμε απόψε το φεγγάρι
με τα παιδιά στη γειτονιά
κι ύστερα γίναμε ζευγάρι
σε καμαρούλα μια σταλιά.
Βγήκαμε βόλτα στην πλατεία
είπαμε στο άγαλμα ένα γεια
δεν είναι η αγάπη αμαρτία
για να φιλιόμαστε κρυφά.
Πέρασαν τόσα καλοκαίρια
βρέξαν την στράτα μας φωτιές
μα αντηχούν τα μεσημέρια
τραγούδια που δεν ξέρουν εποχές.
Πάνω στην πέτρα τ’ όνομά σου
χάραξα για να μη σβηστεί
μάτια μου θα `ναι όλα δικά σου
για μια ζωή κι άλλη μισή.
Χάντρες σου πέρασα στο χέρι
κόκκινες πράσινες και μπλε,
θα μ’ αγαπάς του χρόνου ποιος το ξέρει;
Αυτό δε θα το μάθουμε ποτέ.
Πέρασαν τόσα καλοκαίρια
βρέξαν τη στράτα μας φωτιές
μα αντηχούν τα μεσημέρια
τραγούδια που δεν ξέρουν εποχές
Στίχοι: Παπαδόπουλος Λευτέρης
Μουσική: Πλέσσας Μίμης
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να 'πεφτε η νυχτιά
Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη
Yorum Yazınız
