Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι - Γιώτα Νέγκα & Χρήστος Μάστορας (Στην υγειά μας) {9/12/2017}
Merhaba Sevgili Ziyaretçilerimiz;
NetBufe.Com Kazanç amacıyla kurulmamış ve ücretsiz yararlanılan bir sitedir. Video içeriklerinde yer alan reklamlar ile NetBufe.Com sitesinin hiçbir menfaat bağlantısı söz konusu olmayıp ilgili reklamlar videonun yüklü olduğu siteler tarafından veya videoların yüklü olduğu sitelere yüklemeyi yapan kişilerce eklenmiş reklamlardan ibarettir.
Videoların paylaşıma açıldığı sitelerde yüklü videolar/video linkleri herhangi bir nedenle kaldırıldığında ve/veya kısıtlandığında/yasaklandığında sitemizde de ilgili videonun gösterimi otomatik olarak son bulmaktadır.
Telif Hakkı(Copyright Notice) Olabilecek Açık Kullanım İzni Verilmemiş Video Materyaller Hakkında Önerimiz İlgili Videoyu İzlemeyerek(Bu Yönde Materyallerin İzlenmesine Destek Vermeyerek), Resmi Olarak Satın Alıp İzlemeniz Yönündedir.
Tarafımızdan Üyelerimizin sayfamız üzerinde ayrıntılı olarak yer alan tüm bu durumlara ilişkin bilgi ve gerekleri okuyup anladıkları ve kabul ettikleri varsayılmaktadır.
Sitemize ücretsiz ve kolayca üye olarak birçok video paylaşım sitelerindeki kendi videolarınızın linklerini ekleyebilir, Sık Kullanılanlar ve Çalma Listelerinize kaydedebilir ve üye olmanın diğer tüm ayrıcalıklarından üye sosyal alanınızda yararlanabilirsiniz. Video Linkleri Ekleyebileceğiniz Örnek Bazı Siteler
NetBufe.COM
Açıklama
Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι
Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης
1. Γιώτα Νέγκα
Δεν ξέρω αν τα μάτια σου είναι τα ίδια ακόμα,
αν μοιάζουνε λουλούδια στη βροχή,
εγώ θα τα ξεχώριζα σε θάλασσα, σταγόνα,
μια στάλα αίμα, μέσα σε πληγή.
Δεν ξέρω αν το σώμα σου είναι το ίδιο ακόμα,
αν μοιάζει μ’ ένα σύννεφο απαλό,
ήταν μαζί ο ουρανός και το δικό μου χώμα
το πιο κοντά και το πιο μακρινό.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή,
απ’ τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Δεν ξέρω αν το γέλιο σου είναι το ίδιο ακόμα,
εκείνο που χανόμουν σαν παιδί,
όλος ο κόσμος μίκραινε, γινόταν ένα στόμα,
χωρούσε μέσα σ’ ένα σου φιλί.
Δε με κρατάει ό,τι θυμάμαι,
δεν φτάνει να το πεις ζωή,
απ’ τα παλιά δεν ξεδιψάμε,
κανείς δεν ζει, αγάπη μου, με χθεσινό φιλί.
Yorum Yazınız
