Γίναμε ξένοι - Γλυκερία (συμμετέχει ο Βασίλης Προδρόμου)
Merhaba Sevgili Ziyaretçilerimiz;
NetBufe.Com Kazanç amacıyla kurulmamış ve ücretsiz yararlanılan bir sitedir. Video içeriklerinde yer alan reklamlar ile NetBufe.Com sitesinin hiçbir menfaat bağlantısı söz konusu olmayıp ilgili reklamlar videonun yüklü olduğu siteler tarafından veya videoların yüklü olduğu sitelere yüklemeyi yapan kişilerce eklenmiş reklamlardan ibarettir.
Videoların paylaşıma açıldığı sitelerde yüklü videolar/video linkleri herhangi bir nedenle kaldırıldığında ve/veya kısıtlandığında/yasaklandığında sitemizde de ilgili videonun gösterimi otomatik olarak son bulmaktadır.
Telif Hakkı(Copyright Notice) Olabilecek Açık Kullanım İzni Verilmemiş Video Materyaller Hakkında Önerimiz İlgili Videoyu İzlemeyerek(Bu Yönde Materyallerin İzlenmesine Destek Vermeyerek), Resmi Olarak Satın Alıp İzlemeniz Yönündedir.
Tarafımızdan Üyelerimizin sayfamız üzerinde ayrıntılı olarak yer alan tüm bu durumlara ilişkin bilgi ve gerekleri okuyup anladıkları ve kabul ettikleri varsayılmaktadır.
Sitemize ücretsiz ve kolayca üye olarak birçok video paylaşım sitelerindeki kendi videolarınızın linklerini ekleyebilir, Sık Kullanılanlar ve Çalma Listelerinize kaydedebilir ve üye olmanın diğer tüm ayrıcalıklarından üye sosyal alanınızda yararlanabilirsiniz. Video Linkleri Ekleyebileceğiniz Örnek Bazı Siteler
NetBufe.COM
Açıklama
live από την εκπομπή "Στην υγειά μας βρε παιδιά" με τον Γιώργο Νταλάρα, την Ελένη Βιτάλη και τη Γλυκερία.
Στίχοι: Έλενα Αντωνίου
Μουσική: Αντώνης Βαρδής
Πρώτη εκτέλεση: Γλυκερία
Ζωγράφιζες στην πόρτα μου αγκάθια και λουλούδια
και μου `δινες να πιω απ’ το φιλί σου
κι εγώ για σένα έγραφα τα πιο όμορφα τραγούδια
ντυνόμουν η φωνή μες τη σιωπή σου
Μια νύχτα σ’ ονειρεύτηκα σταθμούς να ζωγραφίζεις
κι το `νιωσα πως ήθελες να φύγεις
Στα πιο πικρά τραγούδια μου ακόμη τριγυρίζεις
με λόγια ερωτικά και τα τυλίγεις
Ποιο στίχο να γράψω, ποια μοίρα να κλάψω
που γίναμε ξένοι κι ο δρόμος μακραίνει
Ποια πόρτα ν’ ανοίξω, ποιο δάκρυ να κρύψω
τα βράδια πεθαίνω σε σώμα κλεμμένο
Ζωγράφιζες τις ώρες μου μ’ ασήμι και χρυσάφι
τις νύχτες που περνούσαμε παρέα
και `γω για σένα έκανα τα πιο μεγάλα λάθη
αγάπη της ζωής μου τελευταία






























