Ruşen Ferit Kam - Bayatiraban Kemençe Taksimi

(Doğumu1902, İstanbul – ölümü 28 Temmuz 1981, İstanbul), Türk kemençe virtüözü, koro şefi ve müzik yazarıdır. Ömer Ferit Kam’ın oğludur. Tamburi Cemil Bey’in plaklarını dinleyerek kemençe çalmasını öğrendi. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi’nin Türk Dili ve Edebi­yatı Bölümü’nü bitirdikten şonra öğretmen­lik yaptı. 1927’de kurulan İstanbul Radyosu’na kemençeci olarak girdi. Daha sonra Ankara Radyosu’na geçti. Orada solistlere eşlik etti, stajyerlere çeşitli dersler verdi, koro şefliği ve radyo müdürlüğü (1951-53) yaptı; bir ya da birkaç çalgı eşliğinde (özellikle Vecihe Daryal’la birlikte) saz eserleri seslendirdi. “Açıklamalı Klasik Türk Müziği” programlarında yönettiği korosuyla birçok klasik yapıtı radyodan ilk kez dinletti. Koro şefi olarak plak doldurdu. Bir süre Kahire Konservatuvarı’nda ders verdi. Ankara Devlet Konservatuvarı’nda da Türk müziği tarihi ve divan edebiyatı dersleri okuttu. Radyo dergisinde yayımlanmış bes­teci yaşam öyküleri dışında, Nazîm üzerine bir araştırması (Bestekâr-Şair Nazîm, Haya­tı, Eserleri Hakkında Tetkikat, 1933) vardır. Ayrıca müzikle ilgili birçok makale de yazmıştır.

Ruşen Ferit Kam Tamburi Cemil Bey’den sonraki en büyük kemençe virtüözü sayılır. Cemil Bey’in sanatına derin bir hayranlık duymakla bir­likte, taksimlerinde onu taklit etmemiştir. Taksimleri Camii Bey’inkiler kadar parlak olmamakla birlikte, kişisel bir üslubu yansı­tır. Kam’ın bilinen tek bestesi “Bir nevci- vandır, âşub-i candır” dizesiyle başlayan hicazkâr şarkıdır.